(Пераклад верша Сяргея Бударына з рускай мовы)
Я ўваходжу знаёмай сцяжынкай
У пялёсткаў блакіт лугавых.
І здалёку з лясоў векавых
Мне махае бяроза галінкай.
І бруіцца праз возера хлеба
Ўніз па склоне аўсяная медзь.
І ўсход, нібы буры мядзведзь,
Медавуху прыхлёбвае з неба.
Заалела світаннем залессе,
І заззяла аблокаў града.
Аб мінулым святлее туга,
Як званочкаў ільняная песня.
І чамусьці, тануўшы ў тузе,
Я прыйшоў пад лугоў аксаміт,
Каб расплюхаць пялёсткаў блакіт –
Кветак буйства вясной, балазе.
Тут імчаць пад напевамі ветру
Сэрцу блізкія хвалі аўса.
На вачах маіх шчасця раса
Ад пяшчоты ў пунсовасці свету.
2017