(Пераклад верша Сяргея Бударына з рускай мовы)
Лунны гарлач на світанку
Млечнасць туману разліў,
Ім на брызгліны маланках
Кветак агонь загасіў.
Рукі мне вецер гуллівы
Ліжа вільготна ўздоўж.
Па асацэ я санлівай
Крочу ў раку басанож.
Скача за мною нястомна
Вецер – гарэзны барбос...
Я не пакіну ніколі
Любага стэпу ўсур'ёз.
Што ж ты заплакала, іва,
Цяжка тваёй галаве?..
Гоманам-ласкай прыліву
Рэчка вітае мяне.
Млечнай смугой гадаваны
Проста на беразе, тут,
Прыволжскай зямлёй апантаны,
Рухну з разбегу ў траву.
2017