Огонь на востоке, и облако дыма
Накрыло леса и дороги.
Набат возвещает об общей тревоге,
И ужас крадётся незримо.
С востока задуло и тянет угаром,
Умолкли поющие птицы,
А солнцу уже через дым не пробиться
Сияющим огненным шаром.
Вокруг темнота, хоть и время к полудню,
И ухает филин в болотах.
Сколь тщетными стали былые заботы
И радости мирных будней!
…На запад уносятся дымные клочья
Рассеялся чад над востоком,
Кровавым знамением в небе высоком
Восходит луна среди ночи.
Id;ss; palaa
Id;ss; palaa, t;nne tulvii sauhu,
tiet kattaa, j;rvensel;t, mets;t, pellot;
sen uhkaa vastaan soivat h;t;kellot,
sen alla hiipii hiljaisuus ja kauhu.
Id;st; tuulee, sauhu verhoo maita,
jo kaikki linnut vaienneet sen all` on,
se nielee auringon kuin tulipallon,
pihoilla py;rii, kiert;; kuhilaita.
Kuin tuhkasade piment;; se p;iv;t;
huhuilee huuhkainkin jo ennen y;t;.
Ty; kaikki on niin toivotonta ty;t;.
Tukehtui nauru, sanat kurkkuun j;iv;t.
Id;ss; seestyy. Tuuli sauhun kantaa
p;in l;ntt;, paljastain taas id;nkulman.
Ja hurmeisena kuu, laill` enteen julman,
kuin k;yr; kalpa piirt;; mets;n rantaa.