Анатолий Зэков
Перед последнею межой
Она всё ближе, ближе, ближе,
моя последняя межа,
и не увидеть мне Парижа
и городов чужих, а жаль.
Да что там ваша заграница,
когда места и города
земли, где довелось родиться,
покину вскоре навсегда.
Но и последний миг итожа,
хочу увидеть не Париж,
а вас — Заславль и Полоцк, Оршу,
Мстиславль, Мир, Туров и Несвиж.
А Новогрудок так тем паче.
И напоследок заглянуть
в мою Потаповку — иначе...
иначе рано в смертный путь.
Анатоль Зэкаў
Перад апошняю мяжой
Яна ўсё бліжай, усё бліжай,
мая апошняя мяжа,
і ўжо не ўбачу я Парыжа
і іншых гарадоў, на жаль.
Ды што далёкае замежжа,
калі і тыя гарады,
што краю роднаму належаць,
пакінуць мушу назаўжды.
Але і ў міг жыцця апошні
хачу я ўбачыць не Парыж,
а вас, Заслаўе, Полацк, Орша,
Мсціслаў, Мір, Тураў і Нясвіж.
Яшчэ б Наваградак убачыць
і на радзіму завітаць,
ў маю Патапаўку — іначай...
іначай рана паміраць.