На припеке. Болеслав Лесьмян

Ирина Бараль
На ястребиный лет
Озеро смотрит чутко.
Свесилась на заплот
Старая халабудка.

В луже, следами колес
Разлинованной густо,
Облако, ветви берез,
Ржавые клювы гусьи.

От штакетин легли
По траве, на ступени,
Все в золотой пыли,
Полосы света и тени.

Надо мне веять рожь, 
Надо штакетник править.
Как этот мир хорош!
Как мне его оставить!..


***

Boleslaw Lesmian

W Sloncu

Jastrzebi sledzac lot,
Jezioro cisze wdycha.
Zwiesza sie poza plot
Spylona rozwalicha.

W kaluzy, sladem kol
Porysowanej w zloby,
Tkwi oblok, brzozy pol
I gesi rdzawe dzioby.

Od sztachet, snujac kurz
Na trawy i na chwasty,
Sloncem pociety wzdluz
Upada cien pasiasty...

Trzeba mi grodzic sad,
Trzeba mi zboze mlocic!
Przyszedlem na ten swiat
I nie chce go porzucic!..