Гучыць раманс,
Гучыць уначы...
Не толькі мне
Чуваць
Рамансу галасы...
Іх не адзін,
Не два,
А больш...
З любоўю
Да жыцця,
Да Беларусі
Колішняй
Гаі тут
І лугі ля чыстых
Стромкіх рэк...
Лякуюць душу
Чалавека...
Адценні іх
Адзення
Так хвалююць
Кроў...
Ізноў
Прачнулася
Любоў...
Прэч
Забыццё!
У сабе ізноў
Знайшла
Прытулак
Для жыцця...
Вяртайся мо?