Анна Кантелинен. Не буди. Рус. Бел

Максим Троянович
не буди меня
я ненавижу рассветы

душ контрастный из призрачных, пристальных глаз
натянуть нужно рань точно рваные кеды
и улыбку шнурком подвязать в сотый раз

не буди
ты же знаешь, мир едок спросонья

измождённостью тел рассмеётся бульвар
на нём все как один, а один это понял
и мешает цейтнотовой ложкой кошмар

не буди меня
я в свете дня неживая

точно вяленый ватный аморфистый труп
и пытаюсь вписаться, его отвергая
в этот мир фэйсконтроля систем, в этот клуб

не буди
я проснусь обязательно в тёплом

угасающем танце остатка минут
когда тени в усталости вянут и блёкнут
когда все уже спят, лишь спокойно мне тут


Не будзі

не будзі мяне
я ненавіджу світанкі

душ кантрасны з прывідных, пільных вачэй, фраз
нацягнуць трэба рань сапраўды рваныя кеды
і ўсмешку шнурком падвязаць у соты раз

не будзі
ты ж ведаеш, свет есць спрасоння

змардаванасцю целаў засмяецца бульвар
на ім усё як адзін, а адзін гэта зразумеў
і замінае цейтнотавай лыжкай кашмар

не будзі мяне
я ў святле дня нежывая

сапраўды вялены ватовы аморфісты труп
і спрабую ўпісацца, яго адспрэчваючы
ў гэты свет фэйскантроля сістэм, у гэты клуб

не будзі
я прачнуся абавязкова ў цёплым

які дагасае танцы рэшткі хвілін
калі цені ў стомленасці вянуць і блякнуць
калі ўсё ўжо спяць, толькі спакойна мне тут, блін.

    Перевёл Максим Троянович