Я пайду і прынясу табе кветкі.
Ведаю, мяне чакаеш.
Ты пад горадам ляжыш Крупкi.
Да мяне ўжо не ўстанеш.
Роўна як у той дзень нясецца траса,
чакае гэтак жа цябе сям'я.
Абвінаваўца твой - КАМАЗа маса,
прысуд - та астыўшая зямля.
Занадта моцна я цябе кахала
і не выйду за мужчыну уж.
На тым свеце, калі будзе сіла,
дачакай мяне, мой ўдовый муж.