Зазірну я ў былое –
Колькі там таямніц,
Ды бяды, неспакою,
Злых грымот, навальніц.
Колькі ворагаў розных
Запалохаць хацелі,
Не спужала іх грозьба –
У нябыт адляцелі.
Продкі – мужныя людзi
Праганялі чужынцаў,
Памяць вечнаю будзе –
Немагчыма забыцца.
Збераглі волю, годнасць,
Не прапала зямля.
Расцвіце мэтазгоднасць,
Спадзяваюся я.
Неўміручая праўда –
Насамрэч як было.
Незабыўная крыўда –
Наўздагон прынясло.
Каб гісторыкі вечна
Толькі праўду пісалі,
Ды напрамак спрадвечны
Юнакам паказалі.