Парад партызанскі ў Мінску,
Яшчэ да сканчэння вайны...
Іх тысячы былі ў спісках,
Айчыны славутай сыны.
Мой бацька быў на парадзе,
Ён узначаліваў узвод
У партызанскім атрадзе,
Калi баранiў свой народ.
Колькі прайсці давялося
Пакутных гаротных дарог.
Колькі бяды адбылося –
Усё перажыць гэта змог.
Нам успаміны аставіў,
Ён шчыра пісаў шмат гадоў,
Годнасць сяброў там уславіў,
Моц iх партызанскіх радоў.
Дрэнна адзетыя людзі
Ішлі на парадзе ў страю.
Помніць аб гэтым мы будзем,
Як гонар і славу сваю.
Многа было партызанаў,
Служылі асновай асноў.
Дужых, Радзіме адданых,
Дастойных сапраўдных сыноў!
Памяць мы іх ушануем,
Шкада, хто пайшоў у нябыт.
Ну, а жывых павіншуем,
Мы скажам: "Нам вас не забыць!"