***

  Развяла ў цёмнай печы агонь
  У бацькоўскай пакінутай хаце.
  Танчыць полымя - вогненны конь,
  Пыл абуджаны весела траціць.
  Смачна ліжуць кару языкі
  На бярозавых дровах, альховых.
  Дыму ў вусці сівыя клубкі
  Мне выпісваюць дзіўныя словы:
  - Калі хочаш шчасліва пажыць,
  Тут застанься, не едзь больш далёка,
  Можна добрую песню стварыць,
  Калі ўслухвацца ў буславы клёкат.
  Неабдымнае марыш абняць?
  Паспрабуй, але многае страціш...
  Хутка дровы сухія гараць,
  У печ палена падкідвае - маці?
  Разлілося па хаце цяпло,
  Асвяціў агонь шэрыя сцены...
  - Каб жа, мамачка, можна было
  Нам у лёсах рабіць перамены...
  Лепш давай зазірнем у акно:
  На слупе там чарнее буслянка.
  Птушкі ўсе адляцелі даўно -
  Мы з табою пабудзем да ранку?
  ПрЫвід той распусціўся і знік.
  Не спыняюцца шчасця імгненні!
  Над ухватамі - новы ручнік:
  На ім чорна-чырвоныя пеўні.