Ам кьилелай кIвачел са къайда, къанун,
Адаз ава гьукум, азадвал вичин,
Ада теклифзавач я вич хкягъун,
Нагьахъвал кьабулдач – элкъуьрзава чин.
Ам са цIайлапан я мичIи тир цава,
Нурарив пIагь гудай, патав агудна,
Адахъ къуват ава, гьакъикъат ава
ЛукI лекьрез элкъуьрдай, кIвачел акъудна.
Вичиз са алхишни гьич кьабул тийиз
Хуьзва къадайрикай ада датIана,
Азабар, хажалат къачуз алахъиз,
Пашман жез тадач вун, дердер кьатIана.
Патав гва йифни югъ – къанни кьуд сят,
Са руьгьдин гьаким я, хиялрин савкьат!
Сафди я кIанивал, пак я гьар ният,
АватIа дуьняда мад ихьтин тават?!
Йисар фад алатда, са югъни къведа,
Залум чаравили дакIар гатада,
Уьмуьрдин кинодин лентер кьатI жеда,
Амма мад вичин гаф лугьуда ада….
Ва ахпа виридаз аян хьурай сир…
Эхиримжи гуьруьш. ЧIулав алукIна,
«Вучиз фад къакъатна вун, чан зи шаир?!» –
Суалда, сузада текдиз ацукьна.
Вири кьулухъ кума, вуч гала вилик,
Лугьуз, а карудан акъатдатIа рикI?
Килигиз кхьиндиз «сувaн романтик»,
Шехьдайди ам жеда са сурун кьилихъ…
.