XI. G. Valerii Catulli

Ольга Кайдалова
Furi et Aureli, comites Catulli,
sive in extremos penetrabit Indos,
litus ut longe resonante Eoa
tunditur unda,

sive in Hyrcanos Arabesve molles,
sev Sagas sagittiferosve Parthos,
sive quae septemgeminus colorat
aequora Nilus,

sive trans altas gradietur Alpes,
Caesaris visens monimenta magni,
Gallicum Rhenum, horribile aequor ultimosque Britannos,

omnia haec, quaecumque feret voluntas
caelitum, temptare simul parati,
pauca nuntiate meae puellae
non bona dicta:

cum suis vivat valeatque moechis,
quos simul complexa tenet trecentos,
nullum amans vere, sed identidem omnium
ilia rumpens;

nec meum respectet, ut ante, amorem,
qui iliius culpa cecidit velut prati
ultimi flos, praetereunte postquam
tactus aratro est.
-------------------------------------------
Фурий и Аврелий – Катулла свита,
к индам ли он вторгнется запредельным,
где о берег бьётся волна Эоя
с грохотом долгим,

иль к гирканам, или к арабам нежным,
или к сагам, иль к стрелоносным парфам,
иль туда, где Нил гладь морскую красит
рассемиренный,

или через Альпийские шагнёт громады,
памятники Ксаря примечая,
Галльский Рен и дальних британнов, треволнующих море, -

и везде, куда бы по воле неба
ни влекло, держаться готовы рядом;
а пока скажите моей малышке
пару словечек:

“Пусть живёт и здравствует со своими кобелями,
триста приемля разом,
не любя ничуть – надрывая уды
им то и дело;

но моей, как прежде, любви не жаждет, -
в том её вина, что на дальнем поле
падает цветок, поражённый плуга прикосновеньем”.