Закружыла мяцель белым снегам,
Зайграла парошы ў поле.
Белай шубою быццам ўхутала,
Залюбуешся ёй поняволи.
Белай шубою, а не саванам,
Бо пад ёю зямля, чай, ня мёртвая.
Ведь заснула яна толькі да часу,
А вясною прачнецца як новая.
Зайграе вясна зелянінаю,
Закіпіць, зашуміць, и астанецца,
І прачнецца зямля наша матушка,
І ў пахучыя травы апранецца.