Я iду у напрамку пяшчоты, мне хопiць блуканняў
Бо галоўнае - побач и зараз, у сённi маём.
Я шчаслiвая тым, што я зноў адчуваю каханне
I успомнила, як абдымаць бязмежным цяплом.
Мне николi не знiшчыць той свет, што ўзняўся у сэрцы,
Не стрымаць пачуцця, што праклала углыб каранi,
Адбыло - адбалiць, толькi зорка ў душы застанецца
Успаминаў i мар, ад астатняга - Бог баранi!
31.12.2018