Зимою в сад Адамовый прийти
без яблок,
без изгнаний,
без искуса,
и растопить снежинкой чудо вкуса,
пусть одичалого, но Ра-дос-ти!
Поднять бы ветер,
спеться по пути,
все рифмовать с пушистым между делом,
разрезать день,
в расщелину войти,
рассыпаться коротким,
белым-белым,
чтобы потом упасть в ладонь твою,
чтобы вышептаться снегом:
"Я
в
Раю!”…
Оригинал
Зімою ў сад Адамавы прысці
бяз яблыкаў,
выгнанняў і
спакусы,
і растапіць сняжынкаю на вуснах
той адзічэлы прысмак Ра-дас-ці!
Будзіць паветра, спецца па пуці,
ўсё рыфмаваць
з пухнатым словам “вэлюм”,
разрэзаць дзень,
у шчылінку ўвайсці,
рассыпацца ціхмяным, белым-белым,
каб на каўнер твой ўпасці бы каралі,
каб вышаптацца снегам:
“Я
у
Раі!”…