Так пяшчотна гучыць мая родная мова!
Як матуліны рукі, і татава слова...
Мова!
Для мяне ты гучыш, быццам ветрык ласкавы.
Быццам птушкі гамоняць, шчабечуць ў дубраве.
Як на раніцы босым прабегчы па росам,
Як журчаць ручаі, ці як пахнуць пакосы.
Ты ў летнюю спёку прахалода крыніцы.
Ты ўсмешка на вуснах, успаміны з дзяцінства.
Ты апошні праменьчык на захадзе сонца,
Так прыемна гучыш, зазірнуўшы ў аконца.
Зазвініць, ажыве, заіскрыцца нанова
Мілагучная, любая, родная мова!