Слов медяки, и вечных чувств браслеты
Играй, свети, струи любовный ток.
Душа моя, просилась ты в поэты?
Всё тяжелей с годами твой оброк.
О ты, челночек деревенской хаты,
Верни меня да на своя круги.
Прошли века, баталии и даты...
Кому ж и чем не отданы долги?
Кто снова мир кроит, какая сила?
Прозорливый политик ли, поэт?
Не все еще отыщутся могилы
Кровавых войн давно минувших лет.
А мир опять - соблазны да интриги.
А мир живёт надеждою своей.
Мои вериги, будущие книги.
Надеюсь я на вас, как на людей.
==========
Слоў медзякі... Пачуццяў бранзалеткі...
Іграй, святло! Струмень, любові ток!
Душа, ты напрасілася ў паэткі?
Глыбей, з гадамі, чую твой аброк.
О ты, чаўночак сельскае хаціны,
Вяртай мяне ды на свае кругі!
Прайшлі вякі, баталіі, карціны...
Каму ж і чым не сплочаны даўгі?
На карце міру хто паставіць кропку —
Празорлівы палітык ці паэт?
Яшчэ не ўсе раскрыліся раскопкі
Загінуўшых ад хіжасці планет.
А свет ізноў — спакусы ды інтрыгі,
А свет ізноў на вастрыні надзей.
...Мае вярыгі — будучыя кнігі,
Я думаю пра вас, як пра людзей.
Евгения Янищиц.