Эта улица мне знакома,
И знаком этот низенький дом.
Проводов голубая солома
Опрокинулась над окном.
Были годы тяжелых бедствий,
Годы буйных, безумных сил.
Вспомнил я деревенское детство,
Вспомнил я деревенскую синь.
Не искал я ни славы, ни покоя,
Я с тщетой этой славы знаком.
А сейчас, как глаза закрою,
Вижу только родительский дом.
Вижу сад в голубых накрапах,
Тихо август прилег ко плетню.
Держат липы в зеленых лапах
Птичий гомон и щебетню.
Я любил этот дом деревянный,
В бревнах теплилась грозная морщь,
Наша печь как-то дико и странно
Завывала в дождливую ночь.
Гэта вуліца мне знаёма
Гэта вуліца мне знаёма,
І знаёмы гэты нізенькі дом.
Правадоў блакітная салома
Перакулілася над вакном.
Гады бедстваў былі не новыя,
Гады буяных, вар'яцкіх сіл.
Прыгадаў я дзяцінства вясковае,
Прыгадаў я вясковую сінь.
Не шукаў я ні славы, ні супакою,
З гэтай марнасцю славы знаёмы.
А цяпер, як вочы закрыю,
Бачу вокны бацькоўскага дома.
Бачу сад у блакітных накрапах,
Ціха жнівень прылёг да тына.
Трымаюць ліпы ў зялёных лапах
Гоман птушак і шчэбет нявінны
Я кахаў дом драўляны наіўна,
У бярвенні цяплілася грозная моршч
Наша печ неяк дзіка і дзіўна
Скавытала ў дажджлівую ноч.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович