Прыгожая жанчына
стаяла каля крамы.
З блакітнымі вачыма —
нібы сышла з экрана.
І некага чакала,
і некаму званіла,
І поглядам шукала,
і з некім гаманіла…
Мужчыны дзелавыя
каля яе снавалі,
Іх мэрсы дарагія
яе не хвалявалі.
І захапляўся кожны
танюткім яе станам…
І вось адзін прахожы
спытаўся нечакана:
«Адкуль жа ты, красуня,
з якой сышла планеты?
Мне, мабыць, пашанцуе —
сядай ка мне ў карэту!»
Жанчына паглядзела,
з усмешкаю сказала:
«Я з Марса прыляцела!» —
і знікла нечакана…