*
Тасуючы з паэтыкі сівенькі ералаш,
заўважыў недарэчнасць многіх фактаў:
што чым бяднейшы вопыт наш,
тым болей у яго з паэзіяй кантактаў.
*
Гульня слаўцом у рыфму – эстафета,
дзе чуеш дух партнёрскай гонкі:
то ластаўкай выпырхвае ў Фета,
то ў Блока вехай веку са старонкі.
*
Зноў Муза вярнулася з пенсам,
дыхнула паветрам гуляшчым,
і слаўцо напаўняецца сэнсам
і радком зіхаціць настаяшчым.
*
Няпроста ўзняцца вышэй над лёсам,
“на паўмільярдным кіламетры”,
калі вакол пад самым носам
усе трымаюць нос па ветры.
*
Ні поспехаў ад шумных ноў-хаў,
ні супакоя, ні залатое казны,
ніколі не меў, бо ўсё аддаваў
за шчымлівы ўздых навізны.
*
У краіне мысліцельны бум
паўз граніц дазвольнага круга
і паўсюль уладарнікі дум
л’юць памыі на думкі друг друга.
*
Хоць прачытаў я мора кніг
і не адкідваў ахінею,
а рубам так і не ўзнік
цвік у мазгах – што разумнею.
*
У маіх вершах не музыка жыве,
а досціпы з запечанай банальнасці,
што лягуць грэлкай на жывот
падчас нязварнасцю рэальнасці.
*
Сны мае прайшлі ацэнку стажам,
толькі гонар паэтычнасці не спіць:
у люстэрку ледзь сябе заўважу –
хочацца аўтограф папрасіць.
*
Падчас і жонка паміж спраў
ласкава кажа мне прысядзь:
бяда не ў тым, што напісаў,
а ў тым, што хочаш друкаваць.
*
Глупства, бяссэнсоўнасць – троп у вушы,
жарты, хоць грабі лапатай,
трапна асвяжаюць нашы душы
і сачней чым мудрасць лаўрэатаў.
*
Калі вакол цвіце бяздарнасць,
як папулярнасці клішэ,
то ў ізгойстве элітарнасць
на разгаданая яшчэ.
*
Я адзіночка, як мудрасці зуб,
і рэдка хаджу на “разборку палётаў”:
лаўровы вянок я атправіў на суп,
а з церняў – пакінуў за плотам.
На языке оригинала
*
Судьбы своей тасуя ералаш,
я вижу из поблёскиванья фактов,
что чем обыкновенней опыт наш,
тем больше в нём с поэзией контактов.
*
Игра словами в рифму - эстафета,
где чувствуешь партнера по руке:
то ласточка вдруг выпорхнет от Фета,
то Блок завьется снегом по строке.
*
И муза, дыша чем-то кислым,
вернулась, шалава гулящая,
слова зацепляются смыслом,
и строчка ползёт настоящая.
*
Непросто — думать о высоком,
паря душой в мирах межзвездных,
когда вокруг под самым боком
сопят, грызут и портят воздух.
*
Ни успехов, ни шумных похвал,
ни покоя, ни крупной казны –
я не знал, ибо всё отдавал
за щемящий озноб новизны.
*
У России мыслительный бум
вдоль черты разрешённого круга,
и повсюду властители дум
льют помои на мысли друг друга.
*
Прочёл я море умных книг
(хотя люблю я – ахинею),
ни на секунду не возник
во мне восторг, что я умнею.
*
В стихах моих не музыка живёт,
а шутка, запечённая в банальности,
ложащаяся грелкой на живот,
болящий несварением реальности.
*
Мне с самим собой любую встречу
стало тяжело переносить:
в зеркале себя едва замечу –
хочется автограф попросить.
*
Жена меня ласкает иногда
словами утешенья и привета:
что столько написал ты – не беда,
беда, что напечатать хочешь это.
*
Вздор, галиматья, поливы чуши,
брызги непотребной шутки шалой
глубже освежают наши души,
чем потоки мудрости увялой.
*
Когда кругом кишит бездарность,
кладя на жизнь своё клише,
в изгойстве скрыта элитарность,
весьма полезная душе.
*
Живя одиноко, как мудрости зуб,
вкушаю покоя отраду:
лавровый венок я отправил на суп,
терновый – расплёл на ограду.