Гуллівы Гулівер над гмахамі дамоў
Штурхае веткі дрэў паветранай рукою,
Каб не было ў іх пяці хвілін спакою,
Спыніліся- ён іх ўздымае зноў.
Пусцеча вуліц, быццам бы вясна,
А глянул у неба-восеньская цемра
Палюе побач псоў пякельных хеўра
Якая збегла з восеньскага сна.
Святлее неба, сцішваецца вецер,
Лягчэй жыццё на гэтым белым свеце
,