вершы и думки павена чоха

Владимир Кушарев-Вода
садавина з вачами и вуснами,
людзей пасмихалася ,
саламяны гаспадар едзе на
конику.

...

быу момант, што над бульбинай
не воднай пылины не села.
...

раз схавалась чаравичка,
хоць блукала па стале,
крыкнуу ну и чорт з табою,
и гуляй сама сабе.

тольки тая пасмихнулась,
быццам усё у ней на лад,
на стале были аладки,
ды и з буракоу салат...

...

вось , што мне прыбачылася
быццам я дзяцёнак маленьки,
но ужо з дарослым тварам и з вусами,
у мяккай шапачцы,
а калыска увесь сусвет.