Смерть поэта

Екатерина-Августа Маркова
Звёздную  сыпь  отражал твой холодный  чердак,
стыли  в  чернильнице  даже  чернила,
родина шутку  с  тобой  учинила
и  увела,  после  пыток,  в  овраг.

Мне  ни уйти, ни  остаться,  ни  деться,
как на  жаре  от  пчелиного  гуда,
как  от  примет нескончаемых детства-
чёрное  небо,  пробитое  сердце...
                Откуда?