Учгъун болуп учуп етдинг юрегимни тёрюне,
Лавуллайгъан ялынлары гёзге арив гёрюне.
Сююв отлар шавла яйсын юреклеге сююнме,
Ёл гёрсетмей гьёкюнчлюкге бизге гёзел тююнме.
Къышгъы сувукъ, къырав япгъан, яш юрекни бузлата,
Аралыкъда узун ёллар даим ону бозлата.
Гюнешим бол нюр себелеп бузларымны иритме,
Ёлдашым бол насип ёлдан энни мени юрютме.
Гьасиретлик, чыкъ салгъандай, гёзьяшланы оздурма,
Юреклени пашман этип аралыкъны создурма.
Къуймурлугъун агъыздыргъан жангъа сыйлы гёзлени,
Ювукълашдыр эшитердей балдай йылы сёзлени.
Чарс гюнлени юреклерден гёзел энни сёндюрюп
Сююв отлар кюл этгендей пашманлыкъны гюйдюрюп,
Юреклени бир-биревге исиндирип ий этип,
Бир болайыкъ азиз досум мурадыбызгъа етип.
Автор: Адилгерей Минатуллаев.