ИЗ КНИГИ "ИГРА МЫСЛЕЙ"
Штосьці доктара Тараса
Пацягнула да Парнаса,
Асядлаць Пегаса марыць,
Верш за завершам так і шпарыць.
Перастаў ён есць і піць,
Дзень і ноч пяром рыпіць,
Слова з словам ён рыфмуе,
Быццам гэбліам габлюе.
"Занядужыла карова,
А як бык была здарова".
І яшчэ дзесятак слоў-
Вось і верш ужо гатоў.
Шле Тарас лісты ў газеты,
Піша вершы і санеты,
І часопісы штурмуе,
Нават драму ён рыхтуе.
Пасылае ён і фразы,
Адусуль ідуць адказы:
Гэта - дрэнна, тут загана,
Хоць і піша ён старанна.
Што не робіць наш Тарас,
Ды ўпарціцца Пегас,
Ён выкідвае з сядла,
Так набіў бакі - бяда!
Бедны, бедны наш Тарас -
Не пускаюць на Парнас,
Хоць зрабіў усё здаецца,
А залезці не ўдаецца.
Пашкадуй сябе Тарас,
І не лезь ты на Парнас,
Будзь ты проста ўрачом
І, вядома, чытачом.