Светлана Мель. Детское время

Максим Троянович
Детское время… На краешке сна
Петли ажурные вяжет луна.
Рядом – на коврике – бродят олени.
Ветка не хрустнет. Кругом тишина.
 
Вышитых сосен спокойная стать,
Ближе к верхушкам – захочется спать.
Невозмутимые взгляды оленей:
Хочешь погладить по спинке – погладь…
 
А не случается сразу уснуть –
И начинаешь за нитку тянуть.
Гладкая шёрстка к оленьему боку
Так и стремится плотнее прильнуть…
 
Тайная лира, душевный обман,
Отзвук моих непридуманных стран,
Где приручало меня вдохновенье.
Тянется нитка… И капает кран…
 
Детское время. Бежало, текло.
Глянешь – прозрачно, как будто стекло.
А приглядишься – всё больше мутнеет.
Только в ладонях осталось тепло.

Сколько воды на ладони ни лей,
Сколько ни ставь безнадёжных нолей,
Где-то есть лес, где по вышитым травам
Полураспущенный  бродит олень



Дзіцячы час
 
Дзіцячы час… На краёчку сну
Завесы ажурныя вяжа сасна.
Побач - на кілімку - блукаюць алені.
Галінка не хрусне. Вакол вясна.
 
Вышытых хвой спакойная стаць,
Бліжэй да верхавін - захочацца спаць.
Спакойныя погляды аленяў:
Жадаеш пагладзіць па спінцы - пагладзь…
 
А не здараецца адразу заснуць -
І пачынаеш за нітку цягнуць.
Гладкая шэрстка да аленевага боку
Так і імкнецца шчыльней прыхінуць…
 
Таемная ліра, душэўны зман,
Водгук краін  непрыдуманы план,
Дзе прыручала мяне натхненне.
Цягнецца нітка… І крапае кран…
 
Дзіцячы час. Бегла, цякло.
Зірнеш - празрыста, як быццам шкло.
А прыгледзішся - усё больш мутнее.
Толькі ў далонях засталося цяпло.

Колькі вады на далоні ні лі,
Колькі ні стаў безнадзейных нулі,
Дзесьці ёсць лес, дзе па вышытай траве
Каб толькі блукаць алені маглі.

 Перевод на белорусский язык М. Троянович