Kocham to, czego nie potrafie zrozumiec.
Czuje to, czego nie moge ogarnac.
Jak mozna na raz tyle rzeczy umiec?
I ciagle chciec cos olowkiem poprawiac?
Natura, wiecznie zyjaca w istocie.
Przemawia do Ciebie w roznych jezykach.
Cos uczy, cos przekazuje wspolnocie
Na drzewach, na kwiatach i cudnych kamykach.
Ten strumien w kazdym plynie od wiekow.
Jak gorska rzeka , zostawia swoj slad.
Pod prad lub w zaufaniu plynie do brzegow.
Otwierasz swoj wlasny prawdziwy swiat…
I serce podaza za dusza,
A cialo za wlasnymi uczuciami.
I niema mnie tu i nic juz nie musze.
Granice starte nowymi doznaniami…
TAT 09.06.2019 ( 13.04)