Узнёсся, Волатам-надЗеяй
Мой горад Віцебск на Дзвіне,
Тэатры, Храмы ды музеі,
Увесь ты - помнік даўніне!
Тут, колькі ворагаў бывала
Тых, хто знішчаў і рабаваў.
Ды паляглі ў зямлі нямала!
А ты, сяБе, зноў будаваў!
Падрос, абліччам абнавіўся,
І з кожным годам жыць лягчэй!
На тварах позірк зноў з’явіўся
Ласкавых, ветлівых ваЧЭй!
Стаў знакаміты ўсёй планеце,
Алея зорак ёсць свая.
Найпрыгажэй з усіх у свеце
Радзіма шчодрая мая!
Жывеш ты, больш тысячагоддзя
Пад,гнётам зменлівых вякоў,
Бо, быў заўжды з сябрАмі ўзгодзе,
Ды узмацняўся зноў, і зноў!
Стаіш ахоўнікам традыцый.
И новаму заўсёды рад.
Ну, як таБой не ганарыцца
Мой любы Віцебск – горад - сад!