Ян Лехонь. Гнев

Терджиман Кырымлы Второй
Gniew

Ty masz rozne milosci, ja tylko– otchlanie,
W ktore coraz mnie glebiej twa nieczulosc straca.
A jednak tys jest swiatlosc, tym mrokom swiecaca.
Gdy cie kochac przestane– co sie ze mna stanie?

Zle mysli w moim sercu jak zglodniala lwica,
Jak pod wzrokiem pogromcy cichna pod twym wzrokiem.
O! wstepuj w moje serce kochaniem glebokiem,
W dzien jak slonce palace, w noc– jak blask ksiezyca.

Mowisz, ze gniew mam w oczach. Bo po nocy bladze
I darmo wzrok moj swiatla w ciemnosciach wyglada.
Bo tys jest razem pieklo, gdzie rodza sie zadze,
I niebo, w ktorym milosc niczego nie zada.

Jan Lechon


Гнев

Ты любовью полна.
Я же пуст, ниспадая
под откос твоего безразличья во тьму,
коей ты и светла–
та, однако, не тает.
Вдруг тебя разлюблю, как бывать одному?

Взор твой вечновсевластный как бич ременной
страсть мою коротит как голодную львицу.
О! ступи в моё сердце двустрастной сторицей
днём как солнце в огне, ночью полной луной.
 
Молвишь, гневен мой взор.
Ночи вслед не однажды
даром он в полутьме зори криком поёт.
Ты и пекло, плодящее марева жажды–
ты и небо любви, что не ищет своё.

перевод с польского Терджимана Кырымлы