Калі ручай разліўся першым,
І пташкі сталі шчабятаць
Я знаю:у жыцці мы тыя вершы,
Якія трэба самаму складаць.
Калі ўзышло то маленькае сонца,
І стала веліччу і радасцю для нас.
Адразу кожны прыняў марафонца,
Унутры паставіў друк за раз.
І закасаўшы рукавы працуем,
На моц людскую і карысць.
Калі ў жылах гордасць струі,
І кожны з нас шаноўны гуманіст.