НЕКХОХИ ПЕША КУН
Некхоhї пеша кун, jони падар, дар ин jаhон,
То тавонї беѓараз бар мўъминон ёрї расон,
Аз ѓараз дурї биjўю дўст магир аз нокасон,
То ба некї ёд орандат дар hама давру замон.
Чун ба некї ёд оранд номи ман дар ин hаёт,
Карда дур аз дил ѓараз, бинмуда ёде аз мамот,
Ман биболам аз hаёту ќадр созам меhри дўст,
Ќадршиносиhои дўстон ёд карда босабот.
Ман дар ин дунёи фонии аз Аввал бебаќо
Бас jафоhо дидаам… Бинмудаам кайфу сафо,
Лек hаргиз нашкастаам аhду паймон, алhазар!
Гар наояд боварат, бар гузашта кун назар.
Доимо дошта ба ёдам гуфтаи ањли салаф,
Дурї jустам дар hаёт аз бахилу нохалаф,
Гар дурахшад байни ёрон аќли солим чун садаф,
Пешравию рушди он бинмудаам доим hадаф
(«Некхоhї пеша кун». Нашриёти давлатии
ба номи Раhим Чалил, Хуjанд, 2010, саh.18-19).