Воет волк в этот лютый холод
Не о том, что в лесу нет дичи:
Одиночество - тоже голод,
Но его не унять добычей.
Будто голос зимней утробы,
Вырывается вой на волю.
Жмутся в страхе к ноге сугробы,
Подползая по снежному полю.
Всё притихло. Лишь звёзды слышат,
Как, простор ледяной наполнив,
Поднимаются выше, выше,
Безысходного воя волны.
Как стрелять в одинокого волка?
Я и сам испытал такое.
И опустится вдруг двустволка.
Я оставлю его в покое!
Пусть возносит жалобу к звёздам,
Пусть поёт на холме открытом.
Одинокому – как он создан, -
Быть живым – холодней, чем убитым!
Чем помочь тебе мой волчище?
Ты живёшь по своей природе:
Волк собратьев своих не ищет
И от стаи во тьму уходит.
Ты беседуешь с лунным кругом
И тоску изливаешь стуже.
Только люди живут друг с другом,
Человек
Человеку нужен!
И покуда тот вой я слушал
В темноте, на морозе колком,
Я молился о многих душах,
Чтоб не стать одиноким волком.
Каб не стаць самотным ваўком
Вые воўк у гэты люты холад
Не пра тое, што ў лесе няма дзічы:
Адзінота - таксама голад,
Але яго не суняць здабычай.
Быццам голас зімовага чэрава,
Вырываецца выццё на волю.
Цісне гурбы да ног шэрага,
Падпаўзая па снежнаму полю.
Усё прыцішэла. Толькі зоркі чуюць,
Як, абшар ледзяны напоўніўшы,
Паднімаюцца вышэй, вышэй,
Безаблічныя выючы хвалі.
Як страляць у самотнага ваўка?
Я і сам выпрабаваў такое.
І апусціцца раптам дубальтоўка.
Я пакіну яго ў супакоі!
Хай узносіць скаргу да зорак,
Хай спявае на полі адкрытым.
Самотнаму - як ён створаны, -
Быць жывым - халадней, чым забітым!
Чым дапамагчы табе мой ваўчышчэ маю?
Ты жывеш па сваёй прыродзе:
Воўк субратаў сваіх не шукае
І ад зграі ў цемру сыходзіць.
Ты гутарыш з месяцовым кругам
І нуду праліваеш сцюжы.
Толькі людзі жывуць адзін з адным,
Чалавек
Чалавеку патрэбен!
І пакуль тое выццё я слухаў
У цемры, на марозе калком,
Я маліўся пра шматлікія душы,
Каб не стаць самотным ваўком.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович