Прашу, схавайце цiшыню -
Яна выключная раскоша.
Няма спакою! Упершыню
Не бачна следу на парошы.
Равуць машынныя маторы
Без перапынку грукат, бруд ,
Як шумавыя мухаморы
Тынкуюць спорамi атрут.
Не раптам трапiлi ў пекла
Антрапагенных катастроф,
Прыродны банк здыме працэнты
ў бестурботных штрафнікоў.
У старадаўнія часы
Каралi звонам чалавека.
Чаму здзiўляцца нам тады,
Загiне свет ад дрывасека.
I згаснуць моцныя iнстынкты
Раслiн, жывёл i матылёў.
У глебе выжывуць гельмiнты
Пасля здабычы выкапняў.
Не будуць цiўкаць птушаняткi ,
З'ядуць насенне пацукi,
I знiкнуць хвоi, I маляўкi
Насiлу выслiзнуць з iкры.
I компас страцiлi дэльфiны,
Равуць кiты :"Дапамажы!"
Марскiя коцiкi, пiнгвiны
Паўзуць ад гулу на крыгi.
Так хутка згубiм мы планету,
Бо ўсё глядзiм увышыню.
Няма ў яе iмунiтэту.
Абаранiце цiшыню!
7.07.2019 Токiё
Наталля Ветрава