***
У акне маім вячэрнім
Маладзік. Імжыць.
Хоць паэзія – мучэнне,
Без яе не жыць.
То за хмары зойдзе месяц,
А то зноў блішчыць.
Ціха льецца мая песня,
У душы гучыць.
З месяцам плыве па небе
Зорным, як язмін,
Пераходзіць горны грэбень,
Ці ляціць, як клін
Жураўліны. Успаміны
Крыламі нясе –
Ці пра горкі смак рабіны
Раннем у расе,
Ці пра тое, як кахала
Сэрца сум вачэй,
Ці пра тое, як не стала
Радасных начэй.
У акне маім вячэрнім
Маладзік... Імжыць...
Дзякуй Богу за мучэнне,
Каб з натхненнем жыць.
07. 07. 2019 г.