Ян Лехонь. О вещах Томаса Манна

Терджиман Кырымлы Второй
О вещах Томаса Манна

Живя горнилом перемен,– но в чьи же закрома?
гортани тиснут спазмы слов– великих, не сказать,–
мы тщимся зря, о чём всю жизнь тоскует Томас Манн,
забыть «приснившиеся вновь знакомые глаза».

О кто бы смел ярмо на крест– не кончив да начать!
Есть слово долг, и надо жить, и да святится день.
...но след на лестнице моей– не стоп Твоих печать,
и не Твоя в саду моём снуёт порою тень.

Когда-нибудь вернусь и я на пепелище дней,
рукой убогою– Тобой и наяву незрим–
торкну калитку, где искал следы руки Твоей–
и никого внутри.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


O rzeczach Tomasza Manna

Idziemy w zyciu na przeboj– w goraczce walki i zmian–
I gardla mamy scisniete od spazmu wielkich slow.
Zapomniec to, o czym smutnie wciaz mysli Tomasz Mann–
«Te oczy, kiedys widziane, snily mi w nocy sie znow».

Ach! Ktoz by smial to pomyslec: «Ciazy mi zycia juz plug»–
Jest madre slowo: powinnosc, niech kazdy swieci sie dzien.
...Tylko te szmery na schodach to nie jest odglos Twych nog,
I co sie snuje w ogrodzie– wiem, ze to nie jest Twoj cien.

Jak Tonio Kroger powroce kiedys do dawnych mych lat;
Gdy zar sie stanie popiolem. I wtenczas reka uboga
Zielona porusze furtke, na ktorej Twej reki byl slad
I za ktora nie bedzie nikogo.

Jan Lechon