Зноў малюю нязграбнае неба.
З яго зоркамі сыплецца снег.
Пакуты ды сум... Ні трэба!
У нас і было, толькі што смех.
Я смяюся без крыўды, ды жалю.
У жыцці багата сумных начэй.
Спадзяюся, цёмныя хмары
Не крануцца тваіх светлых вачэй.
Гэты крок ён, нават, наперад -
Далей нельга было б трываць.
Праглынуў ком, бы кавалак хлеба:
"Бывай, каханая, бывай!"