Пародия на Вл. Маяковского
КОРМИЛЕЦ КРЫС
"Я это все писал
о вас,
бедных крысах.
Жалел - у меня нет груди:
я кормил бы вас ..."
Владимир МАЯКОВСКИЙ
По-настоящему
Навсегда
Полюбил я крыс,
Белоснежно-розовых,
Рыжих,
Серо-буро-малиоых,
В парижском кафе,
Где томноглазая,
С лебедиой шеей
Красавица-парижанка
С гортанно-нежной любовью
Произнесла:
"Крыса ты моя
Ненаглядная!"...
Иногда мне снится,
Будто я, беременный крысами,
Еду в роддом а"скорой",
Чтобы рожать рожать
Новых своих Маяковских.
Люблю крыс.
Обожаю, когда зимой
Согревают меня
Их замшевые шубки...
В Париже у меня
Прекрасная крысарня,
Одна из лучших в мире,
Насчитывающая девятьсот
Сорок одну крысу.
Чтобы крысы мои
Были привлекательны и красивы,
Каждой из них я покупаю духи, помаду
И японскую тушь для ресниц.
Мне нравятся их восторженные визги
В закатный час, когда я щекочу
Их розовые подмышки.
Когда мы отмечаем чей-то День рождения,
Имениннице, чьи прищуренные глаза
Смотрят на меня с несказанной нежностью,
Я покупаю букет алых роз.
Каждую крысу я научил писать стихи.
И многие иэ этих моих поэтесс
Посвятили мне свои венки сонетов
В закатный час, когда я щекочу
Не могу представить себе,
Как можно не любить крыс.
О, если бы была у меня грудь,
Красивая, большая, пышная,
Словно у героинь рассказов Мопассана,
Крыс ловил бы я на помойке
И своею грудью кормил бы:
"Ешьте а здоровье!
Глотайте моё молоко!"
Які корміць бацька. Пародыя на Вл. Маякоўскага
КАРМІЦЕЛЬ ПАЦУКОЎ
"Я гэта ўсё пісаў
пра вас,
бедных пацуках.
Шкадаваў - у мяне няма грудзей:
я карміў бы вас ..."
Уладзімір МАЯКОЎСКІ
Па-сучаснасці
Назаўжды
Пакахаў я пацукоў,
Беласнежна-ружовых,
Рудых,
Сера-свідра-малінавых,
У парыжскім кафэ,
Дзе томноглазая,
З лебядзінай шыяй
Прыгажуня-парыжанка
З гартанна-далікатным каханнем
Прамовіла:
"Пацук ты мой
Ненаглядны!"...
Часам мне сніцца,
Быццам я, цяжарны пацукамі,
Еду ў радзільню а"хуткай",
Каб нараджаць нараджаць
Новых сваіх Маякоўскіх.
Кахаю пацукоў.
Люблю, калі ўзімку
Саграваюць мяне
Іх замшавыя кажушкі...
У Парыжы ў мяне
Выдатная крысарня,
Адна з лепшых у свеце,
Якая налічвае дзевяцьсот
Сорак аднаго пацука.
Каб пацукі мае
Былі прывабныя і прыгожыя,
Кожнай з іх я купляю духі, памаду
І японскую туш для веек.
Мне падабаюцца іх захопленыя віскі
Ў заходнюю гадзіну, калі я казычу
Іх ружовыя падпахі.
Калі мы адзначаем нечы Дзень нараджэння,
Імянінніцы, чые прыжмураныя вочы
Глядзяць на мяне з невымоўнай пяшчотай,
Я купляю букет пунсовых руж.
Кожнага пацука я навучыў пісаць вершы.
І шматлікія з гэтых маіх паэтак
Прысвяцілі мне свае вянкі санетаў
У заходнюю гадзіну, калі я казычу
Не магу ўявіць сабе,
Ці магчыма не кахаць пацукоў.
О, калі б былі ў мяне грудзі,
Прыгожыя, вялікая, пышныя,
Нібы ў гераінь аповядаў Мапасана,
Пацукоў лавіў бы я на памыйніцы
І грудзьмі карміў бы бы:
"Ешце а здароўе!
Глынайце маё малако!"
Перевод на белорусский язык