Зимой прийти туда – мечта моя:
В Адамов сад прийти, когда светает,
Где на губах снежинкою растает
Чуть дикий вкус восторга бытия.
Мир радостью своею разбудить –
Без яблок, без изгнанья, без искуса! –
Чтоб ощутить всю первозданность вкуса,
Свет рифмовать и белым снегом быть,
Упасть к тебе на ворот, в жизнь твою,
Чтоб вышептаться снегом: «Я в Раю!»
Оригинал:
Зімою ў сад Адамавы прысці
бяз яблыкаў,
выгнанняў і
спакусы,
і растапіць сняжынкаю на вуснах
той адзічэлы прысмак Ра-дас-ці!
Будзіць паветра,
спецца па пуці,
ўсё рыфмаваць з пухнатым словам “вэлюм”,
разрэзаць дзень,
у шчылінку ўвайсці,
рассыпацца ціхмяным,
белым-белым,
каб на каўнер твой ўпасці бы каралі,
каб вышаптацца снегам:
“Я
у
Раі!”…