Меня переводит Валерия Салтанова Окрылённость

Анастасия Котюргина
О, окрылённость!
Всей мольбой земли
В размах бесстыдный вырастают крылья.
Душа до дна раздета, до бессилья...
Не верят мне ни мачты-корабли,
Ни ветер. Только море тишины
На свете да твои ресницы близко.
Так с тела молчаливой одалиски
Капризным шёлком дни летят, трудны...
Мир полон дуновением живым.
Что телу это бремя – окрылённость?
Как плечи без креста – лишь удалённость
От Бога или страсти близкий дым?
Не равноценно!..
Всей мольбой земли
С пунктира моря утро обжигает
Святою раной, что не заживает...
Покорна ты лишь Богу и любви,
О, окрылённость!
От тебя вдали
Всё мнится веским – или невесомым…
А твой корабль – он в сердце нарисован
И виден мне всегда с моей земли.
И если бы меня услышал Бог,
Просила б поцелуя исступлённость...
Прости мне милосердно окрылённость –
Лишь ты меня
крылатой сделать
смог!

Оригинал:
Акрыленасць!
                Малітвамі зямлі
Так бессаромна вырастаюць крылы.
Мне да душы распранутай, астылай
Не  вераць больш нi мачты-караблі,
Ні вецер.
                Толькі вейкі  твае блізка
І мора некранутай цішыні
На свеце.
                Бы з маўклівай адаліскі
Разбэшчыным шаўком спадаюць дні.
І ўсё смяецца подыху жывому.
Што целу нежаданаму цяжар –
Акрыленасць!
Як плечы без крыжа:
Бліжэй да жарсці
ці
Далей ад Бога?
Не ўсё адно!..
Малітвамі зямлі
з  пункціру мора вырастае ранак,
Як незагойная святая рана.
Пакорлівая Богу і Любві 
Акрыленасць!
...Далёка ад Цябе
Здаецца ўсё мне важным ці бязважкім.
Твой карабель убачыць мне не цяжка,
Калі так проста сэрца там жыве!
Калі б пачуў,
                у Госпада прасіла б
твой дзень адзін ды й смелы "по-це-луй"!
Мне з літасцю за гэты лёс даруй
Акрыленасць,
                бо ўсё жыццё без крылаў!