Казимира Завистовска Иродиада

Нати Гензер
Herodiada

Czy wiesz co rozkosz? Czy Cie nie poruszy
Szept bladych kwiatow w takie noce parne?
Pojdz!.. ja Ci wlosy me rozplote czarne,
Wezem pozadan wejde do Twej duszy!

Plomiennym szeptem odemkne Twe uszy,
Podam Ci usta drzace i ofiarne,
I ust Twych ogniem cialo Twe ogarne,
Az pieszczot moich fala Cie ogluszy!...

Pojdz!... ja rozkosza scmie Tobie Jehowe...
Zapomnisz, twarza padlszy na me lono,
Pijac zrenice me blyskawicowe...

Lecz pojdz!... bo czasem w oczach mi czerwono,
I z piekielnymi zmagam sie widmami,
I wiem, ze dlonie krew mi Twoja splami.

Иродиада

Ты знаешь, что есть наслаждение? Тебя не искушает
Шепот бледных цветов парной ночью?
Идем! Расплету для Тебя волосы черные,
Змием желания влезу в душу!

Пламенным шепотом отомкну уши,
Отдам уста дрожащие жертвенные,
Огнем Твоих уст тело исковеркаю,
Ласк волна оглу’шит!

Идем! Наслаждением низвергну Иегову…
Забудешь, лицом упав мне на лоно,
Молний из моих глаз испьешь …

Идем уж! Глаза мои красные, изнуренные,
Адовы видения превозмогают,
Я вижу  – кровь Твоя мне руки заливает.