Любил я в детстве открывать балкон.
Бабуля на базар спешила рано.
Там наливали молоко в бидон,
А здесь цвела акация. И пряно
Душистых гроздьев пенистой волной
Светло тянулась к моему лицу…
Казалось, руки бабушки со мной,
И сердце улыбалось деревцу.
Хотелось петь и сочинять стихи,
Но даже этого казалось мало.
Акация, как тонкие духи,
Повсюду сладкий запах разливала.
Белее пудры гроздьями цвела,
На наш балкон без лестницы взбираясь.
Я закрывал глаза – она плыла,
И аромат летел, как белый аист,
Как снег, как белоснежный махаон,
Как белая улыбка, в сердце прямо.
Любил я в мае открывать балкон:
Акация была нежна, как мама.
Мая акацыя
Любіў я ў дзяцінстве адкрываць балкон.
Бабуля на кірмаш спяшалася так рана.
Там налівалі малако ў бітон,
Акацыя квітнела, бы з экрана.
Духмяных гронак пеністаю хваляй
Святло цягнулася да твару майго…
Нібы бабулі рукі іх трымалі,
І сэрца ўсміхалася з таго.
Жадалася спяваць, пісалісь вершы,
Ды нават гэтага здавалася мне мала.
Акацыя, нібы духі няўпершы,
Паўсюль салодкім пахам разлівала.
Бялей за пудры гронкамі квітнела.
На наш балкон без усходаў узбяруся.
Закрыю вочы - яна плыве знямела,
А водар узлятаў, як белы бусел,
Як снег, як беласнежны махаон,
Як белая ўсмешка, у сэрцы прама.
Любіў я ў траўні адкрываць балкон:
Была акацыя такой, як мая мама.
Перевод на белорусский язык Максим Троянович