Шауаланы Разият
МАРИЯМГЪА
1
Кече сайын кёзлерими ачсам,
Кёреме мен сени сыфатынгы.
Кюндюз сагъышымдан санга къачсам,
Эштемисе, айтама атынгы?
Кече къарангысы кетип чарсха,
Тейри къылыч жарыта кёклени,
Жюрегиме киреди бир тасха:
Ётюрюкдю сабийлик ётгени!
Жаннган отда кюйдюрмеген мени
Сени бала сюймеклигинг болур.
Жомакълары кёпдю кечелени...
Сени юсюнгден да ала – толу.
Келеди да саламынг узакъдан,
Жылыу ала турама мен андан.
Эсгериуге тюшеме тузакъгъа,
Биргебиз биз кюзде, жазда, жайда…
2
Хапарынгы излейме мен сени,
Тынгысызлыкъ алады кечеми.
Алай узакъса сен бизден, узакъ.
Анда жолла, къарла тюшюп, бузлап.
Ара шахар, уллу шахар, кенгде…
Тапханмыса сени сюйген тенгле?
Излейме мен сени къарамынгы,
Алгъан сайын узакъ саламынгы.
Кюсейме мен ариу сёзлеринги,
Кюле тургъан жарыкъ кёзлеринги…
Алай мудах къарайдыла ала,
Тансыкълыгнъым сала болур жара.