Ледяными пальцами,
которые не дрожат никогда,
пишу ледяное письмо.
Письмо такое холодное, что воздух вокруг
замерзает.
Я постоянно вскакиваю,
чтобы вдохнуть тепла в другом месте.
Все, о чем я пишу, правда.
На середине письма,
после длинного сурового списка,
добавляю в сомнениях:
"Но все же ..."
Письмо тут же оттаивает
и непрочитанным
превращается в жалкую лужицу.
* * *
Een brief /nederlands/
Ik heb ijskoude vingers.
(Maar ze trillen niet. Dat nooit!)
Ik schrijf een ijskoude brief,
een brief z; koud dat de lucht rondom de brief
bevriest.
Ik sta voortdurend op
om elders adem te halen.
Alles wat ik schrijf is waar.
Halverwege de brief schrijf ik plotseling,
na een lange, ijskoude opsomming:
‘En toch…’
Waardoor de brief ontdooit
en ongelezen wegstroomt
naar zee.
Toon Tellegen