Осенняя прогулка поэтов
.... для Ежи К. В.
Деревья– рыжие лбы диких–
вникали в жилы жёлтых рек.
Клался белым пеплом тынка
утопленный в гладях города брег.
Шли грохотным мостом шагов,
что гранью хрупкого стекла–
под задумчивой могилой облаков,
листвой что по кровавым слезам.
Молвил первый: «Вот песнь,
бьющая в твердь небесную век».
Второй: «Нет, помню: смерть,
чуемая в слове мая– век».
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Jesienny spacer poetow
Jerzemu K. W.
Drzewa jak rude lby barbarzyncow
wnikaly w zyly zoltych rzek.
Bialo sie kladl popiolem tynku
wtopiony w wode miasta brzeg.
Szli po dudniacym moscie krokow
jak po krawedzi z kruchego szkla,
pod zamyslonym grobem oblokow,
po lisciach jak po krwawych lzach.
I mowil pierwszy: «Oto jest piesn,
ktora uderza w firmament powiek».
A drugi mowil: «Nie, to jest smierc,
ktora przeczulem w zielonym slowie».
Krzysztof Kamil Baczynski