Ехаў Янка таргаваць.
Салому вырашыў прадаць.
Так натаргаваўся з ранку –
Ледзве не упаў ен з ганку.
Няма грошай і саломы,
Не вяртайся хоць да дому.
Паціхоньку гоніць коні,
Галаву ўзяў у далоні.
Дома жонка сустракала
і пра гандаль запытала
“Усю салому коні з’елі”,-
Кажа Янка еле-еле -
“Ледзве выехалі з дому
Я хацеў і іх прадаць,
На што такіх каней трымаць”,
Жонка сама ўлезла ў воз –
Тыча Янка ў сізы нос
“Кожны тыдзень будзеш пешкі на базар хадзіць –
Буракі на продаж з бульбай у мяшках насіць.
Каб не з’елі коні больш увесь тавар,
А ты, мілы, даражэнькі, не заліў своой твар.
З той пары бядуе Янка –
Што не тыдзень, спазаранку
Два мяхі на спіну ўзваліць.
Коней Янка толькі хваліць,
Успамінае ту салому,
Дзякуй, давязлі да дому.
Як бы я без вас пражыў?
Усе б жыцце мяхі насіў.
Не зварочвай на каней,
Калі сам з дурных дурней.