Прости, Сократ! Но ты не прав, дружище,
Не пнув в ответ упрямого осла.
Теперь таких ослов по жизни ходят тыщи.
Вот и тебя наука не спасла.
И я прошла, оставив без вниманья
Толкающих меня в бока ослов.
Не золотом становится молчанье,
А домыслом невысказанных слов.
Приговорить себя, на дозу яда -
Вновь демократии хмельной разгул..?
Советов слушать, видимо, не надо,
Хоть и мудрец их на ухо шепнул.
Прабач, Сакрат!
Прабач, Сакрат! Не маеш рацыю мой дружа,
Што штурхнуў у адказ упартага асла.
Зараз такіх па жыцці тышчы ходзяць дужа.
Вось і цябе навука не ўратавала.
І я прайшла, так без увагі рання,
Штурхаючых мяне ў бакі аслоў.
Не золатам становіцца маўчанне,
А здагадкаю нявыказаных слоў.
Сябе, на дозу яду прысудзіць -
Зноў дэмакратыі хмельны разгул, братуха..?
Не слухаць іх, не трэба так рабіць,
Хоць тое і мудрэц табе шапнуў на вуха.
Перевод на белорусскій язык максима Троянович