Александр Снежко. Укрощение Пегаса

Лайма Дебесюнене
Aleksandras Snezko. Pegaso sutramdymas

Ka man dar lemta parasyti?
Ar siela nuraminta bus?
Minciu teks Dievo paprasyti,
O as renkuosi tik zodzius,

Klusnus as Tavo instrumentas,
Renku is Kosmoso zinias,
O Tu padek man, Dieve sventas,
Isgydyti zmoniu ydas.

Jis miega. Man tylos nereikia –
Kuriu lakstingaloms dainas.
Naktis apgaubus zeme laiko,
Girdziu keistas zvaigzdziu godas.

Ka dar parodys Dievo pirstas?
Pasaulis tiki stebuklu.
Eilutej zodziai pyksta, nirsta,
Juos perteiksiu skambiu ritmu.

Lemtis duota lyg baltas lapas...
Kiek pajegiau, tiek parasiau...
Dar nesibaigia mano takas –
Suklupes keliausi, ejau.

Rytais matau, kaip saule teka...
Skubu prie zagres ir ariu,
Tiktai arklys – verzlus Pegasas –
Nears – gims pluostas kuriniu.

Gamta pavasari atbunda,
O laukas ilgisi darbu!
Ne veltui Dievas dave plunksna –
Lyg seklas as zodzius beriu!

2019 10 18
Александр Снежко. Укрощение Пегаса

Душа, как адрес на конверте,
Меж строк поместится едва.
Бог вдохновение шлет, поверьте,
Я подбираю лишь слова.

Чтоб мир Его услышал тоже,
Приму из Космоса сигнал.
Ты повели, Великий Боже,
Чтоб исцеление стих мой дал.

ОН спит, а тишины мне мало –
Рифмую песню соловья.
Ночь над землей плывёт усталой,
И шепот Звезд услышу я.

Что Палец Божий нам покажет?
Мир хочет верить чудесам.
Кто слов с Небес не слышит даже,
Со звонкой рифмой передам.

Судьба, как белая страница...
Что записал, чего не смог...
А что еще со мной случится?
Что передам с рождением строк?

Привстану, глядя на закаты...
Ждет пашня плуга, рук моих,
Но конь мой – он Пегас крылатый,
Пахать не любит – будет стих.

Весна с поэзией прекрасна,
Когда проснется пашня вновь!
Бог дал перо мне не напрасно –
Спешу посеять зерна слов!

Авторский перевод с польского языка Александра Снежко

Aleksander Snezko. ZAPRZ;GANIE PEGAZA

Co jeszcze r;ka ma napisze?
Czy zmie;ci dusz; zwrotka nowa?
To B;g uderza w me klawisze,
A mnie zostaje znale;; s;owa.

Chc; by; pos;usznym instrumentem,
Rozdzwoni; ka;dy sygna; Boski.
A Ty mi pom;;, Bo;e ;wi;ty,
Da; w wierszu lek na ludzkie troski.

ON ;pi. Mam s;ucha; d;wi;czn; cisz;,
A w ;piew skowronka rymy wplata;.
Noc tuli ziemi;, a ja s;ysz;,
Co szepc; gwiazdy w g;;biach ;wiata.

Co dzi; nam wska;e Palec Bo;y?
;wiat czeka wyra;nego cudu.
Twe s;owo mi;dzy wiersze w;o;;
I znak przeka;; Tw;j dla ludu.

M;j los – papieru kartka bia;a,
Ju; zapisana do po;owy.
A ile zwrotek mi zosta;o,
I o czym b;dzie wiersz m;j nowy?

Przystan;, by si; cieszy; ;wiatem,
Cho; prosi ;an o skiby pierwsze,
Lecz ko; – to Pegaz m;j skrzydlaty
Nie znosi orki – b;d; wiersze.

Poezja wiosn; ;wiat ods;ania,
Mym p;ugiem – pi;ro mam, co ;piewa.
B;g mi tak p;;no da; zadanie,
Wi;c ;piesz; ziarna s;;w rozsiewa;!