Сергей Есенин. Пускай ты выпита другим. Рус. Бел

Максим Троянович
Пускай ты выпита другим,
Но мне осталось, мне осталось
Твоих волос стеклянный дым
И глаз осенняя усталость.

О возраст осени! Он мне
Дороже юности и лета.
Ты стала нравиться вдвойне
Воображению поэта.

Я сердцем никогда не лгу,
И потому на голос чванства
Бестрепетно сказать могу,
Что я прощаюсь с хулиганством.

Пора расстаться с озорной
И непокорною отвагой.
Уж сердце напилось иной,
Кровь отрезвляющею брагой.

И мне в окошко постучал
Сентябрь багряной веткой ивы,
Чтоб я готов был и встречал
Его приход неприхотливый.

Теперь со многим я мирюсь
Без принужденья, без утраты.
Иною кажется мне Русь,
Иными - кладбища и хаты.

Прозрачно я смотрю вокруг
И вижу, там ли, здесь ли, где-то ль,
Что ты одна, сестра и друг,
Могла быть спутницей поэта.

Что я одной тебе бы мог,
Воспитываясь в постоянстве,
Пропеть о сумерках дорог
И уходящем хулиганстве.


Няхай ты выпіта другім

Няхай ты выпіта другім,
Мне засталася, не злякалась
І валасоў  шкляных той дым,
Вачэй і стомленасць, і шаласць.

Узрост восені! І мне не мала
Ён даражэй юнацкасці і лета.
Удвая ты падабацца стала
Ўяўленню міламу паэта.

Ніколі сэрцам  не ілгу,
На голас фанабэрыі таму,
Бясстрашна я сказаць магу,
Што пакідаю хуліганства цьму.

Пара растацца з вараной
І непакорлівай адвагай.
Ужо сэрца напілося той,
Ацвераджаючаю брагай.

І мне ў акенца ўжо пастукаў
Верасень вярбы  галінкаю вярбы,
Каб я гатовы быў да мукаў,
Прыход непераборлівы нібы.

Зараз са шматлікім я мірусь
І без прымусу,і без страты.
Мне іншаю здаецца сёння Русь,
Могілкі іншыя і хаты.

Гляджу вакол гадзіны запар
І бачу, ці там, ці тут, ці дзе-та,
Што ты адна, сястра і сябар,
Магла быць спадарожніцай паэта.

Што я адной табе б і  змог,
Выхоўваючыся ў сталасці нагодзе,
Змярканню праспяваць  дарог
І хуліганству, што  сыходзіць.

    Перевод на белорусский язык Максима Троянович