Кшиштоф Камиль Бачиньски Осенняя прогулка поэтов

Нати Гензер
Jesienny spacer poetow

Jerzemu Kamilowi Weintraubowi

Drzewa jak rude lby barbarzyncow
wnikaly w zyly zoltych rzek.
Bialo sie kladl popiolem tynku
wtopiony w wode miasta brzeg.

Szli po dudniacym moscie krokow
jak po krawedzi z kruchego szkla,
pod zamyslonym grobem oblokow,
po lisciach jak po krwawych lzach.

Mowil pierwszy: «Oto jest piesn,
ktora uderza w firmament powiek».
A drugi mowil: «Nie, to jest smierc,
ktora przeczulem w zielonym slowie».

Осенняя прогулка поэтов

Ежи Камилю Вейнтраубу

Деревья, как рыжие черепа варваров,
приникли к венам желтых рек.
Белый город пеплом укладывался
в притопленный водой брег.

Шли по гулкому мосту, шагали,
как по краю хрупкого стекла,
под опечаленными могилами-облаками,
по листьям – кровавым слезам.

Один молвил: «Се есть песнь,
бьется под веками отзвук».
Другой молвил: «Я вижу смерть,
хоть юношей написано слово».